Idea budowy nowego, sztucznego lodowiska, w Krynicy powstala w 1948 r.
Wiosną tego roku grupa działaczy sportowych przedstawiła projekt budowy burmistrzowi Krynicy, którym wówczas był dr Julian Zawadowski, wielki sympatyk hokeja i wielbiciel KTH.

Pod jego przewodnictwem zawiązał się Społeczny Komitet Budowy Sztucznego Lodowiska, w którym najwiekszą inicjatywę przejawiali Wł.Bajorek, mjr St. Rechowicz, Wł.Wieniawski. Nadzorem technicznym zajął się mgr inż. T.Dymnicki. Łącznikiem między Komitetem a władzami centralnymi był, zamieszkały na stałe w Warszawie, Jan Beeger.

A - boisko piłkarskie, B - sztuczne lodowisko, C - korty. Pierwszy - wyjściowy projekt usytuawania Parku Sportowego. Między stadionem piłkarskim, a lodowym miejsce na ewentualny basen kąpielowy, na wprost projektowanego pierwotnie głównego wejścia do Parku.

Z biegiem czasu, ze wzgledu na wzmozone zapotrzebowanie na obiekty sluzace do uprawiania sportow, Komitet rozszerzyl zasieg dzialalnosci, zmieniajac rowniez nazwe na Społeczny Komitet Budowy Parku Sportowego

Najdogodniejszym miejscem na lokalizacje obiektu okazal sie teren u podnoza gory Iwonki - przyznany przez Miejska Rade Narodowa - ale i tak realizacja inwestycji wymagala wdarcia sie w jej stok.

W pierwszej kolejnosci ruszyla budowa boiska pilkarskiego wraz z otaczajaca je bieznia czterotorowa i innymi urzadzeniami do lekkoatletyki. Oddano je do użytku planowo w 1952 r.

Tak, tak, panowie Budowlani - przypomina dr Zawadowski. Już za pięć 12-sta! Chłopcy już czekają z kijami! Nie, nie do bicia, do gry. Ale w każdym razie lepiej ich nie denerwować, bo czekają na to sztuczne lodowisko już od kołyski! (40 LAT KTH)

Lodowisko miało być gotowe w roku 1954, jednakże ogrom prac i piętrzących się trudności wydłużały wcią termin realizacji zadania, a przecież teren starego lodowiska był przeznaczony pod rozpoczynającą się już budowę kinoteatru.
Zapadła więc decyzja zakończenia budowy lodowiska jako naturalnego, z przygotowaniem wszystkiego do późniejszej kontynuacji prac nad sztucznie zamrażaną taflą.
Taka kolej rzeczy pozwoliła wejść krynickim hokeistom na płytę lodowiska w sezonie 1954/55. Mimo to, w wyniku coraz wyraźniejszych zmian klimatycznych sympatycy hokeja oglądali swoją drużynę tylko sporadycznie w roli gospodarza. Większość spotkań była rozgrywana na sztucznych lodowiskach Katowic i Nowego Targu. Odbiło się to przede wszystkim na wynikach drużyny i na jej pozycji w tabeli. Hokej w Krynicy upadał, a podstawowym warunkiem do podniesienia jego poziomu było sztuczne lodowisko.

Przez kolejne sześć lat trwały starania i przygotowywania do rozpoczęcia realizacji urządzeń sztucznego lodowiska. Punktem zwrotnym okazała się wizytacja terenu budowy w lutym 1958 r. przez przewodniczącego GKKFiT Włodzimierza Reczka i przedstawiciela Komitetu Centralnego PZPR Leszka Bednarskiego. Przyznano pomoc finansową, jednak o materiały i wykonawców musieli zabiegać kryniccy działacze sami.

Dzięki pomocy krakowskiego Mostostalu (i jego grupy krynickiej), w osobach Mariana Harzewskiego i Edmunda Poświętnego oraz dyrektorom Zjednoczenia Instalacji Sanitarnych i Elektrycznych - mgr inż. Jana Wojdyły i mgr inż. Tadeusza Burzyńskiego, można było w 1961 r. ruszyć z większymi robotami, m.in. powstał budynek maszynowni połączony z lodowiskiem podziemnym kanałem.

Rok 1962 był najbardziej pracowity i najbardziej kosztowny - prawie 6,5 miliona zł. A tak wspominali te czasy dr Zawadowski i skarbnik Komitetu Józef Iwański :

- Sumy olbrzymie, a tu nieraz brakowało na bieżące wydatki. Pożyczaliśmy od sympatyków czasem nawet po 30 tysięcy złotych, aby wypłacić robotników, aby nie zarwać zaufania takich niestrudzonych pracowników jak wszędobylski Jan Rzepa, jak zatrudnieni przez cały okres budowy Stanisław Zawiślan, Marian Filip, Antoni Jaśkiewicz.

Pomimo tak wielu trudności, wreszcie inwestycja została zakończona, a Krynica mogła poszczycić się najnowocześniejszym tego typu obiektem w Polsce.
Otwarcie sztucznego lodowiska miało miejsce 29 grudnia 1962 r., a tak pisało o tym Tempo :

"15 lat starań, wysiłków, pracy znalazło wreszcie swój finał w sobotę 29 grudnia 1962 roku : Krynica otrzymała sztuczne lodowisko ! Najpiękniejszy ze wszystkich dotychczasowych w Polsce 9 stadionów wypełnił się do ostatniego miejsca 4,5 tysišcem kryniczan. Na taflę wjechali hokeiści KTH, juniorzy sekcji hokejowej MKS i szkółki jazdy figyrowej MKS Krynica oraz hokeiści uniwersyteckiej drużyny Cambridge, którzy mieli rozegrać pierwsze spotkanie z KTH na sztucznym lodzie.
Przewodniczący prezydium MRN mgr Stefan Półchłopek naszkicował krótko historię budowy tego obiektu przerwaną spontanicznym odśpiewaniem STU LAT zaintonowanym przez tysiące widzów na cześć inicjatora i głównego a niestrudzonego organizatora budowy - dr Juliana Zawadowskiego"

Lodowisko zostało oddane do użytku, ale prace nad innymi obiektami trwały jeszcze ponad 5 lat, a koszt całości Parku Sportowego wyniósł 21 311 280,00 zł, w tym sztuczne lodowisko - 7 287 713,00 zł.

Fundusze Społeczny Komitet gromadził juz od 1949, a przysporzyli ich:

Prowadzenie robót montażowo-budowlanych systemem gospodarczym obniżyło przewidywane koszty o ok. 3 mln zł.

Pełna nazwa Parku brzmiała - Miejski Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku "Świt" a zarząd i dalszą rozbudowę sprawował z upoważnienia Prezydium Społeczny Komitet.

nowe lodowisko, zdjęcie z lat 60-tych