Krynickie Towarzystwo Hokejowe 28 grudnia 2003r. obchodzić będzie swoje 75-lecie. Historię klubu tworzą wydarzenie, te mniej chwalebne i te zapisane złotymi zgłoskami oraz ludzie, którzy klubowi poświęcili swoją pracę, swój trud, gorycz porażek, radość zwycięstw, swój czas i swoje życie. Jednym z tych, którzy wpisali się w tradycje KTH jest Szymon Janiczko, wychowanek krynickiego klubu, reprezentant kraju, zawodnik warszawskiej Legii, trener grup młodzieżowych szwedzkiej Tumby.

Szymon Janiczko Mistrzostwa Świata - Krynica 1931 (fot. ze zbiorów Sz.Janiczko) Szymon Janiczko - narciarz zdjęcie wykonane na krynickim Deptaku obok pomnika A.Mickiewicza (fot. ze zbiorów Sz.Janiczko) legitamacja Szymona Janiczki jako członka KTH (ze zbiorów Sz.Janiczko) 1950r. obóz treningowy w Zakopanem (prasa zakopiańska, ze zbiorów Sz. Janiczko) 1948/49 Szymon Janiczko w barwach Związkowca (KTH Krynica) (fot. ze zbiorów Sz.Janiczko) Przywitanie drużyny KTH na krynickim dworcu kolejowym po zdobyciu tytułu MP w 1950r.   (fot. ze zbiorów Sz.Janiczko)

Dzięki uprzejmości Pana Szymona, wspomnieniom zapisanym na kartach albumu i zdjęciach z lat minionych, nowe pokolenia sympatyków KTH mogą dzisiaj poznać choć część historii klubu.


późny start

Szymon Janiczko, przyszedł na świat w Krynicy z początkiem 1930r., w drugim roku po zawiązaniu się Towarzystwa Hokejowego i rok przed hokejowymi mistrzostwami świata zorganizowanymi właśnie w uzdrowisku, wydarzeniami, które miały tak wielki wpływ na późniejsze Jego życie.

Czas dorastania, poznawania siebie i poszukiwań dróg do dorosłości przypadł Szymonowi na lata II wojny światowej i okupacji, która - jak pisze w swoim albumie - "nie pozwalała na swobodne uprawianie sportu". Mimo braku tej swobody, młody chłopak nie stroni od sportowej zabawy, a "początki zamiłowania sportowego to łyżwy na stawie, narty na stokach Krynicy, latem rower, pływanie, piłka nożna, górskie wycieczki". Jednak najbardziej młodzieńca zafascynował hokej.

Kiedy przystąpił do odrodzonego po latach wojny KTH, miał siedemnaście lat, dużo jak na początkującego zawodnika, nie przeszkodziło mu to jednak sięgać później po najwyższe laury.

"Tu w pięknej Krynicy urodziłem się i wychowałem. To jest moja kolebka sportu. Hokej na lodzie to sport, który pokochałem. Mając przed oczyma tak bogate tradycje musiałem ulec temu czarowi. Warunki startu były dla mnie ciężkie, tym niemniej przezwyciężyłem je i poświęciłem się tej piękniej dyscyplinie sportu. Wielkie zamiłowanie wytyczyło mi cel zostania zawodnikiem wg najlepszych wzorców."

Ciężka praca pod okiem Stefana Csoricha, Mieczysławów Kasprzyckiego i Burdy czy "kochanego nauczyciela w.f. pana Mullera" szybko przynosi efekty; wyjazdy na zgrupowania juniorów i wreszcie upragniony awans do pierwszej drużyny.


zbyt krótko w KTH

Końcem 1948r. Janiczko, obok Zielinskiego, Kocząba, Rzeszuta, Lewackiego, Csoricha, Jeżaka, B.Proroka, Z.Nowaka, R.Pociechy i Preisnera jest już w zespole przygotowującym się do nowego sezonu, który zapoczątkował kilkuletni okres sukcesów KTH. Wraz z tą drużyną, podczas finałów Mistrzostw Polski w Zakopanem, zdobywa pierwszy swój i pierwszy w historii klubu srebrny medal.

"Wielu było młodych chłopców w klubie i trudno było dostać się do drużyny - czytamy we fragmencie wspomnień hokeisty z tamtych lat - trzeba było porządnie pracować aby się wybić i stanąć razem ze starymi zawodnikami." Szybkie postępy i dobry hokej w wykonaniu Janiczki i jeszcze czterech innych młodych kryniczan (Kocząb, Nowak, Pociecha, Prorok) dostrzega także selekcjoner narodowej kadry juniorów powołując w następnym sezonie całą piątkę na zgrupowanie do Zakopanego.

"Był to jeden z pierwszych obozów szkoleniowych kadry juniorów. Wielu z nas młodych zostało powołanych do Zakopanego, ale z Krynicy najwięcej bo aż pięciu. Był to piękny okres zimy, toteż w pełni wykorzystaliśmy pobyt na szlifowanie umiejętności hokejowych. Życie na obozie pod okiem trenera Osmańskiego z Torunia płynęło w wesołych nastrojach, mimo, że były dość ciężkie i intensywne treningi. Kilku z nas otrzymało szlify reprezentacyjne I kadry Polski, również i ja."

A tak pisała wówczas o przygotowaniach młodych zawodników Zakopiańska prasa: "Młodzi ćwiczą grę do dwóch bramek. Ruszają się jak żywe srebro. Stary, nieruchliwy Giewont patrzy na nich, jak zapewne wszyscy mogą zauważyć, z niekłamaną życzliwością."

Jeszcze kolejne dwa sezony Szymon Janiczko wspiera drużynę macierzystego klubu swoją grą. Jest w zespole, który przebojowo przechodzi mecze eliminacji sezonu 49/50 i wśród tryumfujących kryniczan, którzy zwycięstwem 10-1 nad Górnikiem Janów w dodatkowym meczu o prymat w kraju przypieczętowali pierwszy i jedyny jak dotąd w historii KTH tytuł Hokejowego Mistrza Polski.

Janiczko po złoty medal sięgnie jeszcze kilkakrotnie, choć już w barwach innej drużyny, ale ten pierwszy szczególnie zapadł w pamięci:

"Była to piękna chwila dla nas zawodników, kiedy to po powrocie na dworcu w Krynicy przywitała nas cała prawie Krynica. Były to najpiękniejsze chwile w mojej karierze sportowej. Takiego entuzjazmu ze strony kibiców oraz społeczeństwa Krynicy nigdy nie zapomnę. Również niezwykle uroczyście witali nas w drodze do domu nasi kibice z Doliny Popradu: Nowy Sącz, Grybów, Piwniczna, Żegiestów, Muszyna."

Rok później przyczynia się również do kolejnego srebrnego medalu i... opuszcza Krynicę.

(e2rds)

Podziękowania: Dla Pana Szymona Janiczko za udostępnienie albumów ze zdjęciami i wspomnieniami na podstawie których powstał felieton. Dla PP Haliny Pajda, TG i Trytona za wsparcie w gromadzeniu i organizowaniu materiałów niezbędnych do tego aby ten artykuł mógł się ukazać.